go, a kiedy naradzali się ze staruszką, co teraz powinni robić, przybył inkwizytor, którego młodzian też pozbawił życia. We troje podjęli decyzję o ucieczce do Kadyksu.
Po drodze stara kobieta opowiedziała swoje losy - była córką papieża Urbana i księżniczki Palestyny. Miała wyjść za księcia, ale został on zamordowany przez byłą kochankę. Z matką dziewczyna wyruszyła do Gaety, ale po drodze zostały napadnięte i wzięte w niewolę. W drodze do Maroka były wielokrotnie gwałcone, na miejscu zaś porwał je jeden z synów Muleja Izraela. Księżniczce udało się wyzwolić, ale wyczerpana padła nad rzeką, gdzie znalazł ją eunuch, którego pozbawiono "męskich klejnotów" w dzieciństwie, albowiem miał byś śpiewakiem, a do Maroka wysłano go po broń, która miała zniszczyć pozostałe odłamy wiary chrześcijańskiej. Zobowiązał się wywieźć dziewczynę do Włoch, ale odmienił swe zdanie i odsprzedał ją dejowi. Kiedy była w Algierii zapadła na morową zarazę, którą przekazała swym oprawcom i wszyscy oni zmarli. Po ustąpieniu zarazy została sprzedana janczarom. Byli oni w stanie wojny z Rosjanami, którzy opracowali plan zagłodzenia przeciwnika. Janczarzy zaplanowali pożreć kobiety, które były z nimi, ale Iman przekonał ich, że nie muszą ich zabijać - mogą zjeść ich pośladki, a kiedy zajdzie potrzeba to i inne części ciała. Dalsze losy księżniczki zawiodły ją do Rosji, którą zwiedziła wzdłuż i wszerz, a następnie do Europy Środkowej, gdzie służyła w Rydze, Hadze i Rotterdamie. Po skończeniu swego opowiadania staruszka powiedziała, że gdyby Kunegunda wysłuchała losów innych towarzyszy podróży, z pewnością przekonałaby się, że jej los nie jest taki ciężki, jak jej się to zdaje.
W końcu bohaterowie dotarli do Buenos Aires, gdzie gubernator tego miasta, Don Fernando, ujrzawszy Kunegundę, zauroczył
